پروانه اعتمادی در نخستین روز سال نو (۱۴۰۴) در آستانه‌ی هفتادوهشت‌سالگی چشم از جهان فروبست. گویی این هم‌زمانی با نوید آمدن بهار و خزان زندگی هنرمند تکمله‌‌‌‌ای است برای ساختن همان تصویر افسانه‌ای که علاقه‌مندان و شیفتگانش از او داشتند و چه‌بسا هیچ‌گاه این روز را از یاد نبرند و…
ادامه
شاید اگر سالگادوی کبیر دکتر علم اقتصاد نبود، هرگز چنین به نادیدنی‌ها راه نمی‌برد. آموخته بود که در اقتصاد آنچه اغلب می‌نماید همانی نیست که هست. در پس پرده ماجرایی هست. شاید اگر آن روزهای خدمت در سازمان بین‌المللی قهوه دوربین زنش را قرض نمی‌گرفت تا در مأموریت افریقا، برای…
ادامه
این روزها تصاویری از اثر «نمی‌توانی به خودت کمک کنی» از دو هنرمند چینی به نام‌های سان یوآن و پنگ یو، که در سال ۲۰۱۹ در دوسالانه‌ی ونیز و پیش از آن در ۲۰۱۶ در موزه‌ی گوگنهایم به نمایش درآمده بود، به همراه صدا و گفتاری در شبکه‌های اجتماعی فارسی‌زبان…
ادامه
سال ۱۳۷۲، وقتی پس از سیزده سال دوری از وطن، به ایران بازگشت و مستند کوتاه «وانگه روان جهان گله کرد» را در امتداد دغدغه‌های فرهنگی پیشینش، و مشخصاً در گفت‌وگو با فیلم «ایران، سرزمین ادیان» ساخت، یکی از کارمندان لابراتوار که راش‌ها (نسخه‌ی اولیه‌ی نگاتیوها) را دیده بود از…
ادامه